South Greenland Touring AsP er nýtt ferðaþjónustufyrirtæki sem er að höstla sjer völl á suður Grænlandi og er að leita sjer að Umsjónarmanni sem á að sjá um að coordinera túra af ýmsum gerðum um þetta magnaða ferðasvæði.
Here are some more examples:
Ég gruna fastlega að þarna hafi verið á ferð erlend vændiskona sem hafi verið að höstla sér völl á Íslandi ...
(That's a pretty entertaining example, actually, since the blogger goes on to support the idea that his interlocutor had been a foreign prostitute with the observation that she hadn't spoken Icelandic. The construction ég gruna in the writer's own prose is non-standard; mig grunar is the preferred form. Anyway.)
Another blog provides this:
Síðastasem ég ætla að tjá mig um er að það fer rosalega í taugarnar á mér þegar fokríkt og frægt fólk reynir að höstla sér völl á einhverju öðru sviði, líklegast bara með það að markmiði að verða enn ríkara og mögulega frægara en það er orðið.
And another, a t-less variant:
Eitt þektasta fyrirtæki á símamarkaði,vodafone, virðist ætla að hösla sér völl á Íslandi ...
The last example, like the first, doesn't imply the same sense of proper boundaries being overstepped that examples two and three do. One and four are about legitimate businesses gaining a foothold; two and three are about the encroachments of prostitutes and annoying rich people. In short, two and three imply more robust hösl.
Hösl is hustling, loosely speaking. Hustling for chicks, for their phonenumbers, for attention or business, whatever. The verb is hösla. It is a borrowed bit of slang. The phrases above make perfect sense as hustling for space or a venue or a foothold, however you would like to read völlur (field) metaphorically.
The thing is (if you were waiting for the thing, here it comes) that the standard and older phrase is að hasla sér völl. Observe the many hits here. The best rendering might be to stake a claim, as it implies delimitation of territory with little pegs - perhaps once of hazel wood, though no hazel grows in Iceland. Descriptions of dueling in saga are sometimes explicit about the delimitation out of the combat area with just this language as in Gísla saga Súrssonar (ch. 2):
Nú fer Gísli við tólfta mann í eyna Söxu. Skeggi kom til hólmsins og segir upp hólmgöngulög og haslar völl Kolbirni og sér eigi hann þar kominn né þann er gangi á hólminn fyrir hann.
(There is no reflexive pronoun sér because Skeggi 'hazels' the field for Kolbjörn, who is right there in the dative case as you would expect.)
Even more famously, Kormáks saga (ch. 10) purports to report the dueling law entire:
Það voru hólmgöngulög að feldur skal vera fimm alna í skaut og lykkjur í hornum. Skyldi þar setja niður hæla þá er höfuð var á öðrum enda. Það hétu tjösnur. Sá er um bjó skyldi ganga að tjösnunum svo að sæi himin milli fóta sér og héldi í eyrasnepla með þeim formála sem síðan er eftir hafður í blóti því að kallað er tjösnublót. Þrír reitar skulu umhverfis feldinn, fets breiðir. Út frá reitum skulu vera strengir fjórir og heita það höslur. Það er völlur haslaður er svo er gert. Maður skal hafa þrjá skjöldu en er þeir eru farnir þá skal ganga á feld þó að áður hafi af hörfað. Þá skal hlífast með vopnum þaðan frá. Sá skal höggva er á er skorað. Ef annar verður sár svo að blóð komi á feld er eigi skylt að berjast lengur. Ef maður stígur öðrum fæti út um höslur fer hann á hæl en rennur ef báðum stígur. Sinn maður skal halda skildi fyrir hvorum þeim er berst. Sá skal gjalda hólmlausn er meir verður sár, þrjár merkur silfurs í hólmlausn.
Here the field of play is the surface of cloak held down at the corners with pegs called tjösnur (not a word that is well understood). Three concentric rings of cord then set up about that area are called höslur, the area is thus 'hazeled' (haslaður), and flight beyond the bounds of the höslur means forfeit of the duel.
It seems that what exactly the höslur in að hasla sér völl might be has been rather foggy for some time. Gísla saga leaves it very unclear, whereas Kormáks saga will have them be strings, and I invariably remember them as hazel stakes (which is what the word implies etymologically) unless I am actually looking at the text of Kormáks saga. Nonetheless, the overall meaning of the phrase has not changed much. Claims are still being staked.
But the new element is the slang hösl or hösla, which, I think, is influencing how some speakers analyze the old phrase. Young speakers know, after all, exactly what hösl is (unlike höslur and hasla, which not even old speakers in 1300 seem really to have understood), and so að hösla sér völl may suddenly make a whole lot more sense than að hasla sér völl, even if the overall semantic burden of the phrase is unchanged. The new analysis may also be bringing with it a new sense that the claim-staking is undesirable, illegitimate, or simply sleazy encroachment of some kind.
The t in höstla might be either phonetic spelling (due to devoicing, there is a wee dental between s and l in Icelandic, and children learning to write sometimes insert a t there) or a conscious or unconscious imitation of the English spelling of hustle.
It all makes me wonder if anyone else has noticed this and staked a claim on the material.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli