Sjåande
Køyrande nordover frå
Akureyri,
såg eg eit skip med raude segl.
Eg snudde meg mot deg og
spurde
Om du såg det òg.
Vel kveðið, finnst henni enn. En kvæðin er leyfi útásandafarna ástarsambands. Textinn fangir raunverulegt augnablik: hún var ekki viss um hvað hún sæi, hvað henni fyndist. Hún bjó í svo miklum vonum, samt. Vildi svo geta treyst tilfinningunum.
En hún reyndi ekki skyggn, ekki sjáandi, heldur blind.
Nú sér hún.
